Boitie rijen met durfal Dominique!

23-02-2016
Vandaag moesten we een halfuur eerder op staan, voor mij was dit al een hele overwinning op zich. We gaan een kijkje nemen bij de R en de R&R. De jongste kinderen, hier word hun engels verbeterd zodat ze daarna naar de basisschool kunnen.

Hier ging er echt een wereld voor ons open maar niet op een positieve manier. We hebben de hele dag meegekeken met de school en geluisterd. In de ochtend werden er 2 opdrachten uitgedeeld, daarna werd er geoefend voor de musical, dit vonden de kinderen duidelijk heel leuk want hier werd vol enthausiasme gedanst en gezongen, behalve door de leraren, zij hadden nogal moeite om hun gezicht te vormen in iets wat moest lijken op lachen.wanneer de kinderen iets deden wat niet naar hun zin was werden ze best hardhandig vastgepakt en verplaatst.
Toen de klas maar niet stil wilde zijn werd er met een dik pak papier op tafel geslagen en later nog met een grote ijzeren lineaal. Wij waren het er met z’n alle over eens dat deze aanpak echt niet onze keus zou zijn.

24-02-2016
En weer moest ik veel te vroeg mijn bedje uit om naar school te gaan. School begint hier om 8:00 dus een kwartier voor aanvang lopen we aan. Pff goeiemorgen zeg. We gaan een kijkje nemen op de grotere basischool waar de kinderen van de school van gisteren op worden voorbereid. Deze school is een stuk groter en heeft 5 klassen. Ik heb een kijkje genomen bij de 2e en 3e groep. Het was leerzaam, maar omdat we weer niets hebben gedaan en alleen maar hebben zitten luisteren vond ik het niet heel leuk. Ik ben blij dat ik morgen weer naar de hospice mag. Volgende week zitten we lekker de hele week in sun city dus zijn morgen en vrijdag de laatste 2 dagen op de hospice voor onze vakantie!

25-02-2016
De laatste hele dag stage voor onze welverdiende vakantie na 2 weken stage (voor mij zelfs 1 week na de eerste week ziek op bed). Omdat elke dag op de hospice een beetje hetzelfde is besloten we de voorraad kast eens uit te pluizen. Deze ligt helemaal vol met het leukste speelgoed en ziet er uit als een walhalla voor ieder kind wat het woord verveling ook maar in zijn hoofd durft te halen. Helaas pakken de care-mothers altijd dezelfde bak met kapot speelgoed. We vonden heel veel stoepkrijt en hebben alle kinderen meteen mee naar buiten te gaan en ze lieten hun fantasie de vrije loop gaan. Of dit nou om de tegels of hun gezicht (bah) was, ze vonden het allemaal fantastisch.

26-02-2016
Vandaag echt de laatste dag. Op vrijdag hebben we altijd maar een halve dag en dus een lekker lang weekend, dit keer met veelbelovende vooruitzichten.
Gisteren heeft er een kindje in het bed geplast met als gevolg dat een van ons deze wilde verschonen. Hierbij kregen we te horen dat het bed eigenlijk niet meer verschoond is vanaf december! Woooow dit was even schrikken. Met de hitte die hier op kan lopen tot 38 graden zweten die kinderen ontzettend. Omdat er een groot bed is voor de jongens en een groot bed voor de meisjes, wat natuurlijk hartstikke gezellig is, maar niet heel fris want dit betekend dat de kinderen geen vaste slaapplek hebben en dus al 3 maanden lekker in elkaars zweet liggen te draaien. Vandaag hebben we dus besloten de grote schoonmaak te houden, we zijn begonnen met het schrobben van de matrassen. We kregen ook te horen dat er geen beddengoed is om al die bedden mee te vervangen als we deze in de lekkende wasmaschine gooien, wat wel nodig is, anders hebben de kinderen niks om onder te slapen. Het was een heel gedoe en we gaan snel op zoek naar een winkel waar we beddengoed kunnen aanschaffen.

’s Avonds zijn we uit geweest in een bar hier 40 minuten vandaan, is het dichtstbijzijnde vanaf viljoenskroon, de taxirit is misschien wel het leukste van de avond, dit was wel te horen aan ons. Zijn we er al? Werd meerdere keren gevraagd. Flink meeblèren met alle foute nummers van nine’s en de stemming zat er flink in en na een paar keer ‘el taxi’ voor onze lieve chauffie opgezet te hebben was hij ook dik tevreden.
Maar ook na de taxirit hebben we een ontzettend leuke avond gehad. De entree was trouwens 15 rand, omgerekend nog geen euro. We gingen niet al te laat naar huis omdat we zaterdag een vol schematje hadden. Maar wat was ik blij toen ik aan het einde van de avond eindelijk mijn bedje raakte.

27-02-2016
WEEKEND!!!
Vandaag gaan we booitie rije (bootje varen). Na een rit van bijna een uur kwamen we aan bij het vakantieparkje wat aan een riviertje ligt. Hier woonden de kennissen van Gerald en Lynette. Na een flink stuk chocolade taart wat ons echt werd verplicht omdat de man gisteren jarig was. (toen we hem feliciteerde keek hij ons maar raar aan, GEFELICITEERD! Is niet gebruikelijk om hier te zeggen.) Zijn we begonnen met om de beurt een rondje achterop hun jetski. Voor mij was dit al een hele overwinning op zich. Na lang twijfelen en shaken besloot ik toch dat ik deze kans niet aan me voorbij wilde laten gaan en zat ik trillend te wachten tot ik aan de beurt was. Toen ik eenmaal achterop zat vond ik het echt heel erg leuk. Ook na 3 keer bijna in het water te hebben gelegen.

We hebben daarna een ritje gemaakt met het bootje. Samen met de zoon van de bewoners en een vriend van hem. Ook namen ze twee banden mee die achter aan de boot werden gehangen. En jahoor, ook daar moest ik weer even een angstmomentje overwinnen om mezelf daar als de eerste beste witte walvis op te storten maar ik heb het gedaan! Het was ontzettend leuk (zie foto’s) en ik bedacht me dat dit de tweede keer vandaag was dat ik iets had gedaan wat ik normaal echt nooit zou doen en dat ik het eigenlijk heel erg leuk vond, moet ik vaker doen.

Nadat we allemaal zijn geweest hebben de andere meiden nog met een soort touw vanuit een boom het water in geslingerd, dit ging me nou net weer wat te ver dus dit heb ik overgeslagen. Daarna hebben we met zijn alle broodjes met worst gegeten.

Hierna zijn rond een uur of 16:00 we nog een keer het water opgegaan met een nog op een grotere band waar je met 3 tegelijk op kan. Dit wilde ik na al die avonturen natuurlijk ook wel proberen. Dit bleek niet zo’n succes voor mij, nadat ik er dus af vloog en een halve paniek aanval kreeg voor de angst van vissen die even een kijkje bij me zouden komen kijken. Kwam het volgende drama, deze witte walvis moest dus weer terug op de band zien te klauteren. Wat een ramp zal ik je vertellen. De andere 2 zaten er al lang weer op en probeerde mij met alle macht op dat ding te trekken. Vanuit de boot hoor ik luid gelach. Toen we met z’n drieën na een finke worstelpartij mij op dat ding gehesen hadden wierp ik kort een blik op het bootje en zag ik dat dit hele spektakel ook nog gefilmd was maar die hou ik liever voor mezelf haha.

’s Avonds nog lekker even niks doen, net als morgen, dan word het nog even mijn koffer inpakken en maandagochtend vertrekken we naar sun city!

28-02-2016
Heerlijk uitgeslapen. Na het ontbijt/middageten stond de planning vol met skype gesprekken. Ik was als eerste aan de beurt. Ookal ben ik pas 2,5 week weg was het voor mij heel emotioneel. Dit was de tweede keer en ik kon nu al niet stoppen met huilen, ben benieuwd hoe dit over 2 maanden is. Na een heel uur hebben geskypet met Ivar hebben we toch maar afscheid genomen.

Na een lekker middagje niks doen heb ik toch maar besloten mijn koffer in te gaan pakken.

In sun city is het internet niet al te best dus ik hoop jullie toch een beetje op de hoogte te kunnen houden.

XXX