eindelijk weer opgeknapt!

16-02-2016
Gisteravond is er voor mij besloten dat ik vandaag alleen de middag mee zou gaan naar stage. Zodat ik uit kon rusten, wat me niet is gelukt, en fit genoeg zou zijn om in de middag mee te gaan de kinderen komen om 14:30 uit bed en na de pauze moeten wij weer om 14:00 aanwezig zijn. Om 15:30 worden de kinderen terug naar huis gebracht en zit de dag er voor ons ook op. Dit betekend dat we smiddags maar 1,5 uur daar zijn.

Na de hele ochtend thuis geweest te zijn voelde ik me alweer een stuk beter en had ik ontzettend veel zin om smiddags naar de hospice te gaan. Het eerste halfuur doen we helemaal niks, iedereen zit te wachten tot de kinderen wakker worden. Als dat dan eindelijk zover is word hun gezicht gewassen en daarna ingesmeerd met vaseline. Daarna hebben we nog even om met ze te spelen, dan krijgen ze een boterham en is het alweer tijd om naar huis te gaan.
Met pijn in mijn buik zet ik de kindjes in de bus en zwaai ze uit. Wat een verschrikkelijk idee dat we ze nu weer terug moeten sturen naar daar waar ze niks hebben. De care-mothers, de vrouwen die daar werken, gaan mee in hetzelfde busje wat voor mij het besef-momentje nog iets groter maakte. Deze vrouwen wonen dus ook in de ramulotsi (krottenwijk/township die aan viljoenskroon ligt)

Na even wachten op Chris (medewerker van de hospice) gingen we, dat dachten we tenminste, naar huis. Na een paar minuten viel het me op dat ik me dit deel van de wijk niet kon herinneren alle andere keren dat we reden. Toen we opeens een wegbord zagen staan met ‘Ramulotsi’ was het duidelijk. Chris ging ons de wijk laten zien. Het verschil daar is heel eng. Naast een redelijk groot stenen huis met zelfs een tuintje staat een klein golfplaten huisje waar ze waarschijnlijk met meer mensen in wonen dan wij ons ooit voor kunnen stellen. Na een tijdje te hebben rondgereden reden we terug naar ons huisje. Ik was ontzettend moe dus heb geprobeerd om even wat te slapen, dit lukte niet en ik voelde me nog beroerder dan ervoor.

Langzaam maar zeker kwam de koorts terug en voelde ik me misselijker en misselijker. Avondeten was geen optie, ik kreeg niks weg. Morgen blijf ik de hele dag thuis zodat ik, hopelijk, goed uit kan zieken en de laatste 2 dagen van deze week wel volle bak kan meedraaien!

17-02-2016
Vandaag heb ik weer geen kindjes gezien, helaas. Toen ik wakker werd voelde ik me wel prima, dit duurde slechts een uurtje en ik voelde me weer heel erg slecht. ‘s morgens is de koorts weg, ’s middags en ’s avond kwam hij weer vrolijk terug.
Vanacht heb ik eindelijk eens prima geslapen, ik ben bijna niet wakker geweest en voelde me dan ook redelijk uitgerust toen ik wakker werd. Alleen het feit dat zelfs de trap oplopen ervoor zorgt dat ik compleet buiten adem ben helpt hier niet echt aan mee.

In de ochtend voelde ik me echt niet zo best maar naarmate de middag kwam ging het wat beter. Het hoogtepunt van mijn dag was geld pinnen en drinken kopen bij de supermarkt, terwijl de andere meiden in hun pauze terugkomen met de meest indrukwekkende verhalen. Ik zou willen dat ik deze met jullie kan delen maar ik heb dus geen idee.

Toen de pauze om was ben ik in slaap gevallen tot ze terugkwamen en toen ik wakker werd voelde ik me eigenlijk best oke, naast het feit dat ik inmiddels de longen uit mijn lijf hoest.

Heb je eindelijk geen slechte nacht doordat je om het kwartier naar de wc moet rennen is het wel omdat ik helemaal gek word van die verschrikkelijke kriebel in mijn keel.
Aan het einde van de dag kwam mijn koorts terug en omdat het hoesten nog steeds niet is gestopt wil Lynette me wéér mee naar de dokter nemen. Misschien om wat bloed af te nemen zei ze.
Naast mijn angst voor spuiten is er een die nog veel erger is, namelijk bloed prikken. No way dat ik dat hier ga laten doen, het kippenvel loopt al over mijn lijf als ik er aan denk, verschrikkelijk!

Toch heb ik ook goed nieuws!!
Vandaag hebben we de begroting gekregen van kaapstad en sun city(resort hier vlakbij), maandag 29 februari tot en met 4 maart gaan we ons lekker laten verwennen in sun city. Daarbij zit ook nog een safari en nog veel meer andere ontzettend leuke dingen.

18-02-2016
vanmorgen heb ik heerlijk uit kunnen slapen tot 10:30 en voelde ik me voor het eerst deze week heel erg prima. Ondanks het feit dat ik inmiddels een sixpack het van het hoesten gaat het echt heel goed. De rest van de meiden ging vandaag schieten op een boerderij, omdat ik ziek was mocht ik helaas niet mee. :(

Verder hebben we die dag niet zo veel gedaan, aan het einde van de dag heb ik eindelijk weer redelijk wat eetlust en dus weer wat gegeten.

19-02-2016
Goeiemorgen!
Yes, ik voel me echt weer helemaal prima. Ik hoest nog een beetje maar dat is dan ook echt alles. Vandaag zijn de kinderen maar tot 12:30 op de hospice dus dit zou voor mij een perfecte dag zijn om te beginnen. Het is maar een halve dag dus moet helemaal goed komen.
Daar dacht de rest helaas anders over. Ze vonden het slim als ik nog een dagje thuisbleef gewoon om er zeker van te zijn dat ik helemaal beter ben als ik weer naar stage ga. En daar hebben ze ook wel gelijk in natuurlijk, dat weet ik zelf ook wel, maar ik wil zo graag naar de kindjes toe. Maar maandag is het dan eindelijk zo ver.

En met dit weer lekker thuis aan het zwembad liggen is natuurlijk niet het meest vervelende wat je kunt mee maken.

Vanavond gaan ze samen met Ettiene naar een feestje. Ik heb besloten om niet mee te gaan. Ook al voel ik me weer goed lijkt het niet eelijk tegenover lynette maar ook niet naar de kindjes om de hele week thuis te blijven en dan in het weekend wel te feesten. Dat voelt niet helemaal goed. En ik denk dat het sowieso niet zo slim is, ze gaan met 7 mensen en als ik me daar niet goed voel door de hitte, benauwdheid, te veel mensen of wat dan ook, kan ik niet zomaar even 60 km naar huis. Dan moet de rest dus mee. Geen strak plan dus ik zit vanavond lekker alleen thuis, wat ik niet zo erg vind eigenlijk.