Niet zo'n succes :(

13-02-2016
Vandaag begon de dag verassend vroeg. Om 6:00 werd ik wakker van het licht en de extreme hitte. Met heel veel moeite ben ik nog een uurtje in slaap gevallen, maar daarna hield ik het echt niet meer uit. Om 8:30 werden we aan het ontbijt verwacht. Een halfuurtje later werden we opgehaald en zijn we naar een paardenrace gegaan. Ik wist niet echt wat ik hier van moest denken maar het is typisch afrikaans is ons verteld. Het evenement vind een keer per 3 maanden plaats en is een heel ding. Ruim 90 paarden doen hier aan mee. Het geeft je echt een western gevoel, het is verplicht in een lange broek en een geruite blouse wat het voor mijn gevoel helemaal afmaakte.

Na een uur of twee hadden we het wel weer gezien en zijn we even snel gaan pinnen, omdat we gisteren niet door hadden hoe groot het verschil van rand naar euro is hadden we blijkbaar maar 10,- gepind (150 rand). Daarna zijn we terug gegaan naar ons huisje. Hier hebben we nog even aan het zwembad gelegen, ’s avonds zijn we naar een klein barretje gegaan met etienne en zijn vriend. Er was hier niet zoveel te beleven dus hebben we gezellig met zijn alle wat gedronken. Daarna zijn we op tijd weer naar huis gegaan.

14-02-2016
Vandaag mochten we lekker uitslapen, onze laatste vrije dag voordat we de kinderen gaan ontmoeten. Ik werd redelijk op tijd wakker, na even de chaos rondom mijn bed en kast te hebben opgeruimd ( nee mam, hier lukt het me ook niet om de boel netjes te houden.) heb ik me snel in mijn bikine gehesen en ben ik aan het zwembad gaan liggen. We lagen er nog geen 20 minuten en Anna (een van de medewerkers hier) stond al klaar met een heerlijk omeletje. Omdat alleen anouk en ik al wakker waren was het verassend rustig aan de ontbijttafel.
Langzaam kwam de rest ook binnendruppelen en hebben we rustig ontbeten. Rond 11:30 kwam lynette ons vertellen dat Gerald (haar vriend) haar mee uit eten nam omdat het valentijnsdag is. Superlief! Wij moesten onszelf een beetje vermaken.

Omdat ik geen zin had om wéér de hele dag aan het zwembad te liggen in de zon, en mij kennende levend te verbranden, had ik judith overgehaald om even naar de supermarkt te lopen.
Dat even was voor ons alleen niet zo’n succes. Ook al waren we er heilig van overtuigd dat we zeker de weg naar de lokale supermarkt konden vinden zijn we zeker 4 rondjes hebben gelopen kwamen we uiteindelijk een spar tegen. Na hier een onmogelijke keuze te hebben tussen al het lekkers wat daar te vinden was zijn we via een, voor ons redelijk korte, weg weer terug gegaan. Daarna hebben we eventjes gezwommen en lekker familiair spelletjes gespeeld.
Na het avondeten hebben we nog even gezellig gekletst en zijn we daarna op tijd gaan slapen omdat morgen onze eerste dag echt gaat beginnen!
Kennismaken met de kindjes, een beetje gezonde spanning voor wat ik daar aan ga treffen maar ik heb er vooral heel veel zin in!






15-02-2016
Goeiemorgen!
Nouja eigenlijk niet zo’n goede morgen was het eigenlijk niet. Vanaf gisterenavond zit ik te kijken met een flinke blaasontsteking en ik heb vanacht ongeveer 3,5 uur geslapen. Lynette maakte zich zorgen om mij en elvie, die al sinds ze hier is met een flinke oorontsteking zit te kijken, dus nam ze ons na het kennismaken met de kindjes even mee naar de dokter. Jahoor, een flinke blaasontsteking en een boze dokter dat ik niet veel eerder aan de bel had getrokken. Antibioticakuurtje en een paar flinke pijnstillers it is!
Daarna mochten we gelukkig terug naar de kindjes. Wat had ik een zin om die schatjes lekker te knuffelen en te verzorgen.

Wat keken ze ons gek aan toen we binnen kwamen lopen met onze nog veel te bleke huidjes. Deze week lopen we alle 7 even rond op de hospice (kinderen van 0 tot 3 ) volgende week mogen we ook meehelpen bij de kinderen van de R&R (kinderen van 4&5) waar ze worden voor bereid qua taal zodat ze vanaf hun 6e naar school kunnen waar alleen maar engels gesproken word.

Na een halfuurtje voelde ik me niet zo goed, mijn enthausiasme maakte plaats voor misselijkheid en ik was van top tot teen bedekt met kippenvel en ijskoud, in Zuid-Afrika moet je na gaan…
Jahoor, ik had koorts. Daarom besloten we dat ik smiddags niet meer mee terug zou gaan naar de kindjes. Mijn ziekzijn en de extreem lage weerstand van die kleintjes leek ons geen goede combinatie. Voor mij dus geen middagje met de kindjes maar het warm/koud hebben in mijn bedje thuis. Verschrikkelijk als je zo ontzettend veel zin hebt om te gaan. Ik bedoel, naar dit moment keken we echt al zo lang uit maar voor mij was het helaas niet zo’n succes.

Ik hoop jullie morgen beter nieuws te geven en dat ik wel lekker de hele dag bij de hospice rond kan lopen zonder me zo slecht te voelen. Maar dat komt vast helemaal goed!!