heftige huisbezoeken

25-03-2016
vandaag is het goede vrijdag en zijn we weer vrij. Het begin van een extreem lang weekend. Na vroeg wakker te zijn en op zoek te zijn geweest naar de zon heb ik in de middag 3 uur lang geslapen. Nog niet helemaal vrolijk na het nieuws van gisteren wat er door mijn hoofd spookt heb ik niet zoveel gedaan vandaag.

26-03-2016
Daar gaat mijn studiefinanciering haha. Vandaag gaan we winkelen in potchefstroom, hier is een heel groot winkelcentrum waar we ons de hele dag goed hebben vermaakt. Voor weinig geld is de kledingkast in ieder geval weer prima bijgevuld!
Vanacht word de klok verzet. Dit betekend voor ons niks, behalve dat we nu geen tijdsverschil meer hebben met nederland! Is wel even wennen hoor maar eigenlijk wel fijn. Moet er nu wel aan wennen niet elke keer een uur terug te tellen.

27-03-2016
Pasen!
Dit betekend hier dat iedereen naar de kerk gaat en er niks te doen is. Voor ons helaas geen paasontbijtje of brunch. NIET EENS EEN EI?! Maar wel heerlijke knoflooksaus waardoor heel viljoenskroon spontaan 3 dagen op afstand bleef. Ivar, je hebt geluk dat je niet in de buurt bent ;)
Verder hebben we nog wat huiswerk gemaakt en ben ik weer op de meest onmogelijke koeienvlekken manier verband..

28-03-2016
pasen!
Nog een dag vrij.. pffff persoonlijk vind ik het nu wel genoeg geweest, maarja. Ook vandaag staat huiswerk maken bovenaan in het schema. Verder heb ik niet zoveel gedaan.

29-03-2016
Vandaag komt de moeder van Nine! Ze gaan morgen een dagje mee stage lopen en daarna samen met Nine 2 weken rondtrekken door Afrika, hoe gaaf! Tussen de middag waren zij er nog niet dus toen we ’s Middags thuiskwamen waren er ineens 2 extra gasten. ’s Avonds hebben we ze bijgepraat over alle ins en outs over het doen en laten van alles en iedereen.

30-03-2016
Vandaag gingen inge en carolien(moeder van nine) mee naar de hospice waar ze hun ogen hebben uitgekeken.
Aan het einde van de ochtend zijn Elvie en ik met Ivodia mee gegaan. We zijn naar 2 gezinnen geweest. In beide gevallen 2 extreem magere mannen die hiv-positief waren. Ze zagen er heel slecht uit.
’s Avonds gingen we eindelijk op huisbezoek om onze gekochte kleding af te geven.
We begonnen bij patric en kananelo. Voor Kananelo heb ik wat kleertjes gekocht. Ze loopt pas net en haar schoenen zijn veel te klein. Ook patric loopt er onverzorgd bij dus daar had Anniek zich ontvermt.
Patrick en zijn jongere zusje zijn al ruim 2 weken niet op de hospice (dus ook 2 weken geen medicijnen), juist daarom waren we blij dat we even een kijkje mochten nemen bij hun. Die blijdschap was snel verdwenen toen we aan kwamen rijden. Patric wat met zijn vader in de tuin aan het werken, waar andere kinderen blij aan komen rennen zodra ze ons zien was dit bij patric niet het geval. Op de hospice is hij altijd druk en aan het spelen en nu was hij stil. Zijn blik was echt nietszeggend en hij toonde geen emoties. Anniek liet hem de kleren zien waar hij amper naar keek, er leek geen energie meer in het kleine mannetje te zitten. Toen ik naar Kananelo vroeg wees iedereen naar een kussen voor het huis, nouja kussen, meer een stuk schuim. Daar lag ze, compleet levenloos als een dood vogeltje. Ruikend alsof ze in die 2 weken ook niet gewassen is en of ze de luier al sinds gisterenochtend aan had. Toen ik haar optilde, omdat ik niet aan kon zien dat ze er zo bij lag, stinkend in haar eigen uitwerpselen, begon ze heel hard te huilen. Dit stopte ook niet meer, mijn shirt inmiddels nat van de lekkende luier (dit kon me op dit moment niks schelen). Wat me ook opviel is hoe licht ze ineens was, ik tilde haar op en schrok van het gemak waarmee dit ging, meteen spoken alle beelden door je hoofd, de hoeveelheid eten die zij de afgelopen 2 weken hebben gekregen is waarschijnlijk minimaal.
Wat moet een kind van 1 en een kind van hooguit 3 jaar oud in deze omstandigheden. Mijn hart brak met de seconde meer.
Toen we naar binnen liepen waar de zieke moeder zat werd dit helaas niet minder, de vrouw is zo verschikkelijk mager. Anniek en ik lieten de kleren zien die we voor haar kindjes hadden gekocht en ze was ons duidelijk dankbaar.
Chris vertelde ons dat we verder moesten naar de volgende kinderen. Dit was niet makkelijk. 2 lieve kinderen weer achter moeten laten in deze verschrikkelijke situatie. Ik ging bijna meteen naar de auto om het afscheid niet nog erger te maken, waar deze hele situatie nog wat beter tot me doordrong, ik barstte in tranen uit, een kind hoort niet zo te leven.

De volgende stop was Onnalena, het favoriete kindje van Anouk. Hier waren we al een keer thuis geweest, hij woont in een mooi huisje met een hele lieve moeder. Toen de moeder alle kleertjes zag sprong ze letterlijk een gat in de lucht. Nog nooit heb ik iemand zo vrolijk gezien. Wat een schat is deze vrouw, ze moest bijna huilen van blijdschap toen ze de foto’s van Onnalena en Anouk samen zag. Kortom, een heel vrolijk bezoekje.

Omdat de moeder van nine met haar vriendin Inge mee door de Rammulotsi gingen hebben we onszelf verdeeld over 2 auto’s. Omdat ik niet bij Chris in de auto zat had ik geen idee van waar we naartoe gingen. We stopte bij een bar, we dachten dat chris een grap maakte, hij had ons de vorige keer namelijk al naar een bar genomen. De meiden uit chris’ auto stapte uit, waarna wij volgde. Ontzettend harde muziek zorgde voor hoofdpijn en een onmogelijk gesprek over wat wij hier deden. Ik maakte me een beetje zorgen over wat we hier in hemelsnaam deden maar liet het gaan. Er kwam een vrouw naar buiten waarna zo’n 7 kinderen volgde. Uit de linkerkant van de ruimte. De kinderen rende terug naar de linkerkant. Onder deze 7 kinderen ook onze Katlheo, we snapte niet helemaal wat hier ging gebeuren, de vrouw nam ons mee naar de rechterkant. Hier kwamen we in een heel klein woon en slaap gedeelte. Dit drong ook heel erg tot mij door, deze 7 kinderen wonen in een bar. Chris hield ons weg bij de linkerkant omdat daar het bar gedeelte was vol met dronken mensen, dronken mensen… Waar die kinderen dus ook de hele dag zitten?
Dit verklaart wel het gedrag, Katlheo glimlacht altijd, een beetje nep en gemaakt alsof hij niet mag en kan huilen. Als ik lach dan is het goed.